Oudemirdumerklif

Het Oudemirdumer Klif is een restant van een gletsjertong uit de voorlaatste ijstijd van 200000 tot 130000 jaar geleden, de Saale-ijstijd genoemd. Er onstonden tijdens deze ijstijd stuwwallen van keileem, een taaie lemige massa met verspreid voorkomende grotere stenen en grind. De steile kliffen in Gaasterland zijn ontstaan doordat op plaatsen waar de zee deze keileembulten bereikte er erosie plaatsvond. Door golferosie werd onderaan het klif keileem weggeslagen. Daardoor ontstonden er holle ruimtes waardoor de keileem erboven afbrokkelde. Omdat de keileem stevig was, zakte het klif niet in maar bleef de klifwand bestaan. Vanwege de constante afbrokkeling door de invloed van de zee bleven de hellingen voor de afsluiting van de Zuiderzee in 1932 onbegroeid.
Nadat de Zuiderzee IJsselmeer was geworden  bleef het waterniveau constant . De steile wanden werden schuiner doordat er verbrokkeling (bij droogte) en erosie door water plaatsvond. Omdat er geen stroming meer was, bleef het afgespoelde zand en leem aan de voet van de kliffen liggen . Door de verzoeting van het IJsselmeer raakten de kliffen en het strand begroeid met bomen, struiken en planten. Vanwege het zout dat achterbleef in de grond, blijven er tot de dag van vandaag overigens zoutminnende planten groeien.
Het Oudemirdumer Klif was vanwege haar wetenschappelijke waarde een van de eerste aanwinsten van de vereniging Natuurmonumenten in de jaren 20 van de vorige eeuw.

Om een beter beeld te krijgen van het Oudemirdumer Klif is er uit het archief een fotocollage samengesteld, die voorlopig nog te zien is op onze oude website Historiegaasterland.nl